Hij was maar een clown, maar nu is hij dood
Hij lachte en sprong in ’t felgele licht
Maar onder die lach zat een droevig gezicht
De herinnering blijft aan die clown met z’n lach
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet
Want er was op het einde niemand die hij verliet
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet
Want er was op het einde niemand die hij verliet
Hij woonde alleen, in een wagen van hout
Hij was maar een clown, en zo werd hij oud
Z’n hoed was te klein, en z’n schoenen te groot
Hij was maar een clown, maar nu is hij dood
De herinnering blijft aan die clown met z’n lach
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet
Want er was op het einde niemand die hij verliet
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet
Want er was op het einde niemand die hij verliet
Op een avond, hij viel, net als elke keer
Het publiek lachte luid, maar voor hem was het uit
Hij was maar een clown, in ’t wit en in ’t rood
Hij was maar een clown, maar nu is hij dood
De herinnering blijft aan die clown met z’n lach
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet
Want er was op het einde niemand die hij verliet
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet
Want er was op het einde niemand die hij verliet