66 Suzanne

VOF de Kunst
We zitten samen in de kamer
En de stereo staat zacht
En ik denk, nu gaat het gebeuren
Hierop heb ik zo lang gewacht
Niemand in huis, de deur op slot
Mijn avond kan niet meer kapot

Suzanne, Suzanne
Suzanne, ik ben stapelgek op jou

Ik leg mijn arm op haar schouder
Streel haar zachtjes door haar haar
’k Kan het bijna niet geloven
Voorzichtig kussen wij elkaar
En opeens gaat de telefoon
En een vriendelijke stem
Aan de andere kant van de lijn
Verontschuldigt zich
Voor verkeerd verbonden zijn
En ik denk bij mezelf: Waarom nu?
Waarom ik? Waarom?

Suzanne, Suzanne
Suzanne, ik ben stapelgek op jou
Suzanne, Suzanne
Suzanne, hij is stapelgek op jou

’k Ga maar weer opnieuw beginnen
’k Zoen haar teder in haar nek
Maar de hartstocht is verdwenen
En ze reageert zo gek
Ze vraagt of er nog cola is
En ik denk: Nu is het mis…

Suzanne, Suzanne
Suzanne, ik ben stapelgek op jou



Aaha – aaha – aahaha – haa
We zitten nog steeds in de kamer
Met de stereo op tien
’t Zal nu wel niet meer gebeuren
Dus ik hou het voor gezien
Ze zegt: Ik denk dat ik maar ga…
Ze zegt: Tot ziens
En ik zeg: Ja…

Suzanne, Suzanne
Suzanne, ik ben stapelgek op jou
Suzanne, Suzanne
Suzanne, hij is stapelgek op jou
Suzanne, Suzanne
Suzanne, hij is stapelgek op jou
Ik ben stapelgek op jou
© 1983 Tekst en muziek: F. Lancee, Bochman