Ze is geen medicijn tegen het tikken van de klok
Geen hoop, geen gids geen haven in de nacht
Geen bron in de woestijn als je kapotgaat van de dorst
Niet de glimlach om je allerslechtste grap
Ze is geen hitrefrein dat van de steigers klinkt
Niet de allerduurste wijn die je zonder kater drinkt
Geen bloementuin in bloei, niet één uit duizend nachten
Geen uitgestoken hand, niet het eind van al m’n wachten
Nee, meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Ze is geen slap excuus voor wat ik graag had willen zijn
Geen droom, geen doel, geen stok om mee te slaan
Geen enkele garantie voor een lang gelukkig leven
Ze is geen antwoord op de vraag van ons bestaan
Niet de mooiste symfonie onder de film genaamd: Wij Tweeën
Niet het schone, koele bed dat m’n koortsen weg kan nemen
Niet het ritme van mijn hart, niet het zuiverste geweten
Ze kwam niet op het juiste moment…
En dat kan me ook niet schelen
Want meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Tussen alles wat ik had en hoe dat opeens ging leven
Wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden ingetekend
Tussen nooit iets aan de hand en van alles te beleven
Tussen nooit en misschien, heel soms tussen ik en ons
Zoveel zangers, zoveel woorden het moet allemaal gezegd
Maar wat ze ook proberen geen vergelijking is terecht
Misschien is het wat simpel maar alles wat ik horen wil is
Zij maakt het verschil, zij maakt het verschil
Ze is geen goed gesprek waar geen hond op zit te wachten
Niet de vlag waar ik onder strijd, geen advies bij al m’n klachten
Niet de allerlaatste uitweg waar wij allang niet meer aan dachten
Maar meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil, zij maakt het verschil