Mooie Vera, jonge jonge, Mooie Vera
Was de mooiste vrouw van Sneek tot Napoli
Daarom zong Jan de troubadour voor Mooie Vera
Haast alle uren van de dag een melodie
Hij zong altijd van-je-la-la-la-Paloma
En van de rozentuinen bloeiend op Capri
Hij besloot met ’t Nonnenkoor van Casanova
Want hij was van haar totaal onderstebova
Hij lag huilend van de liefde op z’n sofa
Maar al zong-ie nog zo lang, zij wou ’m niet
Maar al zong-ie nog zo lang, zij wou ’m niet
Pa padipo da boe-di-dai
babedabedou-bè babedabedou-ai
Toen-ie zei: voor Mooie Vera ga ’k swingen
Want hij dacht dat zij zo gek was op klassiek
Zij omringde zich altijd met mooie dingen
En al die swinge-dingen, die klonken zo magnifiek
Mwo, hij zong luidkeels van die afgekeurde woning
Z’n verliefdheid kon je horen aan z’n toon
Hij zong snikkend van die hele ouwe taaie
En hij draaide om haar heen altijd maar draaien
En als hij in ’t zweet tenslotte stond te baaien
Hee – ging-ie verder op z’n ouwe saxofoon
♫
En dan besloot-ie weer met het koor van Casanova
Want hij was van haar totaal onderstebova
Hij lag huilend van de liefde op z’n sofa
Maar mooie Vera, mooie Vera, zij wou ’m niet
Mooie Vera, mooie Vera, zij wou ’m niet
Mooie Vera, mooie Vera, zij wou ’m niet!