130 Tearoom tango

Wim Sonneveld
Toen ik jou de roze tearoom langzaam binnenschrijden zag
Met je kaalgevreten bontjas en je arrogante lach
Een afschuwelijk beeld van honger en ellende
Vroeg ik me af hoe ’k jou in ’s hemelsnaam herkende
Maar toen iedereen jou aankeek met die blik van o lala
Dat moet vroeger iets geweest zijn van comme ça en ga maar na
En de ober zelfs een buiging voor je maakte
Toen voelde ik dat mijn verbittering ontwaakte
En terwijl je stilstond bij ’t gebak
Was ik die jongen weer wiens jongenshart jij brak

Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd
En wat me nu na al die jaren nog verwondert
Dat ik dat nooit vergeten zal al word ik honderd
Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd

’t Zal zo’n dertig jaar geleden zijn dat ik jou stil aanbad
En in deze zelfde tearoom steeds op jou te wachten zat
En wanneer je dan na uren was gekomen
Noemde ik jou de schone diva van mijn dromen
Na een jaar geheime liefde zei ’k nog steeds eerbiedig ‘u’
En ik mocht je af en toe eens kussen achter het menu
Verder mocht ik niks het was verdomd een schijntje:
Je hield me steeds met je beloften aan het lijntje
Tot ik plotseling ontdekte dat
Jij wel twintig andere tearoom-lovers had

Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd
En wat me nu na al die jaren nog verwondert
Dat ik dat nooit vergeten zal al word ik honderd
Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd

En nu zit je aan mijn tafeltje en vraagt me: Mag ik thee?
En je attaqueert m’n taartjes en wat kijk je weer gedwee
En je fluistert: Jongen, haal me uit de nesten
Want het is of heel de wereld me wil pesten
Je bent veel te dik gepoederd en de mot zit in je hoed
En ik zie ook dat je huilt zoals een slecht actrice doet
Je pikt weer een sigaret en vraagt een vuurtje
En je zegt achter je zevende likeurtje:
Ach, je weet dat ik jou de liefste vond
Geef me wat geld boy, want ik zit vreselijk aan de grond
Dan zeg ik: Zit jij aan de grond?

Da’s heel belazerd, da’s reuze bedonderd
Dat ik de liefste was is iets wat mij verwondert
Vraag het die anderen maar
Je had er minstens honderd

Ober…! Ober goedemiddag…
Deze dame hier ober wou even alles afrekenen
… Ja, ik ben belazerd
© 1965 Tekst: Michel van der Plas Muziek: Harry Bannink