Ergens ver in Paraguayos
Daar woonde eens een toreros
Die al doodde hij wel stieros
Dat niet deed met echt plezieros
Daar hij in zijn hart een lid was
Van de stierenbeschermingas
Huilde hij soms hele nachtos
En dan zei z’n vrouwtje zachtos:
Malle vent… kom maar bij Rosa
Heb jij weer last van een stier, oh oh jé!
Oh wat een kliera die diera!
Malle vent kom maar bij Rosa
Huil nou niet
Of Rosa wordt boos ja
Op een nacht, weer zo’n benarde
Kon hij het niet langer harden
En behuilde hij meet tussenposa
De pyjama van zijn Rosa
Hij bezwoer toen van zijn lévos
Om zijn beroepos op te gévos
Hij had het toch weer zo benauwd ja
En weer suste hem zijn vrouwtja:
Malle vent… kom maar bij Rosa
Heb jij weer last van een stier, oh oh jé!
Oh wat een kliera die diera!
Malle vent kom maar bij Rosa
Huil nou niet
Of Rosa wordt boos ja
Huil nou niet, daar kan ik niet tegen
Hoe heb ik zo’n vent gekregen
Oh oh oh jé ojé jé ojé, oh!
Ik ga terug naar m’n moeder
En zij ging heen
Die arme Rosa